Sena gibi kadınlar, bu sorunun daha büyük bir parçası ve onların yaşadığı ruhsal çöküş, sadece bireysel bir mesele değil; toplumsal bir yaradır. Kadın cinayetleri, toplumda kök salmış sistematik bir sorun olup, bu sorunun çözümü için toplumun tüm kesimlerine büyük işler düşmektedir. Davaların takip edilmesi, kadınların haklarının savunulması ve sosyokültürel farkındalığın artırılması, bu düşmanlığın üstesinden gelmek için atılan adımlar olmalıdır.

Sena’nın yaşadığı olaylardan ve yaptığı çağrılardan sonra sosyal medya, kadın cinayetleri üzerine farkındalık oluşturmak için eylem alanına dönüştü. Kadınlar, kendi hikayelerini paylaşıp, destek talep eden ansiklopedik bir platform oluşturdular. Bu süreçte, birçok kadın organizasyonu da sosyal medya üzerinden kampanyalar başlatarak seslerini duyurmayı başardı. “Kırmızı Işık” Projesi, “Sıfır Tolerans” kampanyası ve benzeri girişimler, bu toplumsal sorun üzerinde dikkat çekmek için oldukça önemli oldu.

Sona erme aşamasına gelen bu sorunlar için yapılacak daha çok şey var. Kadın cinayeti, bir bütün olarak ele alınmalı ve her kadının yaşama hakkı savunulmalıdır. Senalar, sesini yükseltmeye devam etmeli; kadın cinayetlerinin bir daha yaşanmaması için mücadele etmelidir. Senalar, yalnızca kendileri için değil; gelecek nesillerin daha güvenli bir dünyada yaşayabilmesi için de savaşıyor. Bu konuda daha fazla destek, daha fazla eylem ve daha fazla duyarlılık göstermemiz gerekiyor.

Unutmayalım ki, her kadının sesi, başka kadınların hayatını kurtarabilir. Sena’nın çığlığı, sadece bir bireyin değil, toplumsal bir dönüşümün temsilcisi olarak karşımızda duruyor. Kadın cinayetleri ve şiddet, toplumsal bir sorun olduğundan, birlik ve beraberlik içinde bu sorunla mücadele etmek hepimizin sorumluluğudur. Hep birlikte daha güvenli, daha adil ve daha eşit bir toplum için iş birliği yapalım.